حتما تا به حال با افرادی مواجه شده‌اید که با شروع فصل‌های سرد اخم‌های‌شان در هم فرومی‌رود و از آمدن سرما ابراز نگرانی می‌کنند. غالب این افراد مزاج سرد و تر داشته و توان تحمل سرما و رطوبت هوا را ندارند. این گروه از مردم معمولا پاییز و زمستانی سخت را پشت سر می‌گذارند و اغلب بیماری‌های شایع زمستانی را تجربه می‌کنند.
این گروه برخلاف افرادی که طبع گرم و خشک دارند و پاییز و زمستان راحتی را پشت سر می‌گذارند، مجبورند دائم از لباس‌های گرم، لباس‌های بافت و پشمی استفاده کنند و با رژیم غذایی مناسب و ایجاد تعادل مزاجی زمستان را راحت‌تر و بدون بیماری پشت سر بگذارند و از ابتلا به بیماری‌ها و دردهای شایع زمستانی مصون بمانند. اگر شما هم مزاج سرد و تر دارید یا در گروه افراد بلغمی‌مزاج هستید بهتر است توصیه‌های زیر را در شیوه زندگی و برنامه غذایی روزانه‌تان در نظر بگیرید تا زمستان پیش‌رو را بدون بیماری سپری کنید.
کله پاچه نخورید
یکی از روش‌هایی که با کمک آن می‌توان حرارت درونی بدن را افزایش داد و به ایجاد اعتدال در طبع بدن پرداخت گنجاندن خوراکی‌ها و غذاهایی با طبع گرم در برنامه و رژیم غذایی روزانه است. مصرف خوراکی‌های با طبع گرم برای مردان و زنانی که مزاج سرد و تر دارند یا مزاج آنها بلغمی است بسیار ضروری است چرا که این شیوه به آنها کمک می‌کند تا علاوه بر کنترل مزاج عوارض و بیماری‌های ناشی از فصل‌های سرد سال را نیز کنترل کنند.
در بسیاری از متون طب سنتی اشاره شده گنجاندن گوشت گوسفند به برنامه غذایی روزانه به‌ویژه تهیه کباب از گوشت گوسفند که روی حرارت مستقیم و اندک ذغال کبابی شده باشد بهترین انتخاب است. مصرف این کباب نه‌تنها به تولید انرژی و حرارت درونی بدن کمک می‌کند بلکه می‌تواند مانع از ابتلا به برخی از عوارض فصل‌های سرد مانند دردهای مفصلی شود. این در حالی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند مصرف کله‌پاچه می‌تواند در روزهای زمستان به افزایش حرارت درونی کمک کند در حالی که کله‌پاچه به‌دلیل طبع سرد و مرطوبی که دارد برای افراد بلغمی‌مزاج به ویژه در زمستان نامناسب است.
تخمین زده می‌شود که از هر 9 زن، یکی علائم افسردگی بعد از زایمان را تجربه می‌کند. این علائم که شامل نوسانات خلقی، خستگی و کم شدن علاقه به فعالیت‌ها می‌شود می‌تواند باعث شود مادر به سختی بتواند با نوزادش ارتباط برقرار کند.
ارتباطات اولیه بین مادر و نوزاد می‌تواند بر سلامت نوزاد در طول زندگی‌اش تاثیر بگذارد و آن را بدتر یا بهتر کند. مثلا بزرگسالانی که در دوران کودکی خود با ناهنجاری‌های خانوادگی بیشتر روبرو بوده‌اند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌ها در دوران بزرگسالی هستند. و آنهایی که در دوران اولیه‌ی زندگی خود روابط سالم‌تر و مطمئن‌تری داشته‌اند، در بزرگسالی بهتر می‌توانند استرس و هیجانات خود را کنترل کنند.
اما دانشمندان هنوز دقیقا نمی‌دانند این عوامل محیطی چگونه بر وضعیت سلامت اثر می‌گذارند. تازه‌ترین پژوهشی که در ماه نوامبر منتشر شده نشان میدهد که بین افزایش علائم افسردگی در مادر و آسیب سلولی نوزاد ارتباط وجود دارد.
استرس با سلول‌های ما چه می‌کند؟
یکی از چیزهایی که مطالعه‌ی جدید روی آن متمرکز شده است، تلومرها هستند. تلومرها کلاهک‌هایی در انتهای DNA هستند که از کروموزم محافظت می‌کنند. می‌توانید تلومر را مانند نوک پلاستیکی بند کفش تصور کنید که مانع ریش شدن آن می‌شود. در اصل این کلاهک‌های پلاستیکی باعث میشوند بند بتواند عملکرد مناسبش را داشته باشد. همین نقش را می‌توان به تلومرها نیز نسبت داد.
از آنجاییکه طول تلومر تحت تاثیر ژنتیک و سن ماست، گاهی به عنوان بخشی از «ساعت بیولوژیکی» تلقی می‌شود که بازتابی از سن سلول‌های ماست. با کوتاه شدن تلومرها به مرور زمان، ما بیشتر در معرض تجربه‌ی بیماری‌ها و مشکلاتی برای سلامتی‌مان قرار می‌گیریم، مانند بیماری‌های قلبی و عروقی، زوال عقل، دیابت، سرطان، چاقی و حتی مرگ.
جالب است بدانید وقتی کسی دچار استرس روحی و روانی است، تلومرها می‌توانند با سرعت بیشتری فرسوده شوند. وقتی استرس داریم، بدن ما هورمونی به نام کورتیوزل ترشح می‌کند که بر واکنش‌های هیجانی و متابولیسم انرژی و یادگیری و حافظه‌ی ما تاثیر میگذارد. این می‌توانند یکی از مکانیسم‌هایی باشد که استرس روحی را با طول تلومرها و نهایتا سلامت جسمی مربوط می‌کند. سلول‌هایی که در معرض کورتیزول هستند، تلومرهای کوتاه‌تر و تلومراز کمتری دارند. تلومراز آنزیمی است که مسئولیت حفظ نوک تلومرها را به عهده دارد.
این پروسه می‌تواند توجیه کند که استرس روانی چطور به آسیب و تخریب بیولوژیکی تبدیل می‌شود. ضمنا نوجوانانی که مادران افسرده دارند، واکنش‌های کورتیوزلی ِ افزایش یافته و تلومرهای کوتاه‌تری نسبت به همسالان خود دارند، حتی اگر خود این نوجوانان افسرده نباشند.
دانشمندان بررسی کردند که آیا افزایش علائم افسردگی مادر بر استرس نوزاد و سلامت سلولی او در آینده تاثیر میگذارد یا نه. دوران نوزادی دوره‌ای بسیار حساس است و نوزاد به شدت تحت تاثیر محیط خود است. یکی از راههای مطالعه روی این موضوع که استرس در سالهای اولیه چطور می‌تواند بر سلامت تاثیر بگذارد، بررسی چگونگی واکنش نوزاد به استرس مادرش است. مطالعات نشان می‌دهند که نوزادانی که در معرض افسردگی مادرشان هستند، در سالهای بعدی زندگی کمتر می‌توانند روابط اجتماعی برقرار کرده و با احساسات منفی بیشتری روبرو خواهند بود. ادامه مطلب ...
شایع‌ترین نشانه ابتلا به زخم‌معده درد در معده است.اسید معده و همچنین خالی بودن معده موجب تشدید درد می‌شود. از دیگر نشانه‌های زخم‌معده می‌توان به احساس سیری، نفخ، عدم تحمل غذاهای چرب، سوزش سردل، ضعف، از دست دادن اشتها، و کاهش وزن غیر قابل توضیح اشاره کرد.
در صورت سیگار کشیدن، مصرف غذاهای تند، و یک زندگی پر استرس خطر رنج کشیدن از زخم‌معده افزایش می‌یابد.اگر فکر می‌کنید به زخم‌معده مبتلا شده‌اید، مراجعه به پزشک از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
پزشک ممکن است برای درمان عفونت باکتریایی آنتی‌بیوتیک تجویز کند و مصرف ضداسیدها را برای کاهش میزان اسید در دستگاه گوارش توصیه نماید.به‌طور همزمان، فرد باید بر آن چه مصرف می‌کند نیز نظارت داشته باشد.
یک رژیم غذایی مشخص برای زخم‌معده وجود ندارد، اما شما می‌توانید با خوردن مواد غذایی مشخص شدت نشانه‌ها را به حداقل برسانید و بهبودی سریع‌تری را تجربه کنید. در ادامه با برخی غذاها که در صورت ابتلا به زخم‌معده باید از آنها پرهیز کرد ، معرفی میشوند.
نمک و غذاهای شور
مصرف زیاد نمک با خطر افزایش یافته زخم‌معده مرتبط است. در حقیقت، اگر به زخم‌معده مبتلا هستید، شما باید از افزودن نمک بیشتر به غذای درون بشقاب خود پرهیز کنید و به برچسب مواد غذایی توجه داشته باشید تا نمونه‌هایی با میزان سدیم پایین را انتخاب کنید. نمک مصرفی بیشتر به معنای تشدید نشانه‌های زخم‌معده موجود است.یک رژیم غذایی سرشار از نمک می‌تواند فعالیت ژنی در باکتری پیلوری را موجب شود و آن را خطرناک‌تر سازد و بر همین اساس، احتمال رنج بردن از نشانه‌های شدید زخم‌معده را افزایش دهد.
غذاهای تند
اینکه غذاهای تند و پر ادویه می‌توانند موجب شکل‌گیری زخم‌معده شوند، یک تصور اشتباه رایج است. با این همه، غذاهای تند مانند فلفل‌های تند و چاشنی‌ها می‌توانند پوشش معده را تحریک کنند و در نتیجه موجب تحریک زخم‌معده موجود شوند. از این رو، غذاهای تند و اسیدی می‌توانند به بدتر شدن نشانه‌های زخم‌معده در برخی افراد منجر شوند.با این همه،تمام انواع چیلی‌ها و فلفل‌ها برای زخم‌معده بد نیستند. دانشمندان معتقدند که ماده فعال کپسایسین موجود در فلفل قرمز مانند فلفل کاین،ممکن است به مهار ترشح اسید به‌جای تحریک آن کمک کنند.
قهوه
اگر در پی بهبود زخم‌معده هستید، زمان آن فرا رسیده تا میزان مصرف قهوه و دیگر محصولات کافئین‌دار را کاهش دهید.در شرایطی که قهوه موجب زخم‌معده نمی‌شود، اما موجب تحریک زخم‌معده موجود می‌شود.قوه حاوی کافئین و دیگر موادی است که می‌توانند به افزایش ترشح اسید معده منجر شوند.همچنین، قهوه می‌تواند فرایند تخلیه معده را تسریع کند که ممکن است به عبور سریع‌تر از حالت عادی محتوای بسیار اسیدی معده از روده کوچک منجر شود.
گوشت قرمز
افراد مبتلا به زخم‌معده باید از خوردن گوشت قرمز پرهیز کنند.گوشت قرمز سرشار از چربی و پروتئین است و زمان بیشتری برای گوارش نیاز دارد. از آنجایی که گوشت قرمز مدت زمان بیشتری در معده باقی می‌ماند،ژاسید بیشتری برای گوارش آن ترشح می‌شود.اسید بیشتر در معده می‌تواند پوشش معده را تحریک کند و نشانه‌های زخم‌معده را تشدید کند.گوشت قرمز حتی می‌تواند پوشش داخلی روده را نیز تضعیف کند که فرایند گوارش را تحت تاثیر قرار میدهد.
شیر و دیگر محصولات لبنی
برای برخی افراد ممکن است نوشیدن یک فنجان شیر سرد و خامه‌ای تسکین موقت را به‌همراه داشته باشد، اما در حقیقت این کار نشانه‌های زخم‌معده را بدتر می‌سازد.شیر کامل همانند بسیاری دیگر از محصولات لبنی سرشار از چربی است که می‌توانند نشانه‌های فعلی را تشدید کنند. همچنین، پروتئین موجود در شیر می‌تواند تولید اسید معده بیشتر را به‌همراه داشته باشد که وخیم‌تر شدن شرایط زخم‌معده را در پی دارد.
نوشیدنی‌های گازدار
هر نوع از نوشیدنی‌های گازدار می‌تواند تحریک پوشش داخلی معده و روده کوچک را موجب شود که زخم در آنها شکل می‌گیرد. بیشتر نوشیدنی‌های گازدار حاوی اسید سیتریک به‌عنوان یک ماده نگهدارنده و طعم‌دهنده هستند که اسیدیته نوشیدنی را افزایش می‌دهند. در نتیجه، هنگامی که این نوشیدنی‌ها را مصرف می‌کنید، میزان اسید معده می‌تواند بیشتر از آن چیزی شود که به‌طور طبیعی برای عملکردی درست و روان نیاز است.
چه چیزی موجب بروز آکنه در دوران بارداری می‌شود؟
در دوران بارداری دچار جوش و آکنه شدن می‌تواند علت‌های زیادی داشته باشد، شامل:
افزایش سطح اندروژن
هورمون‌ها، هورمون‌ها و باز هم هورمون‌ها! همانطور که علت بیشتر تغییرات در دوران بارداری هورمون‌ها هستند، آکنه نیز به دلیل تغییرات هورمونی بروز می‌کند. مثلا افزایش سطح اندروژن در بدن شما می‌تواند غدد چربی را تحریک کند که چربی بیشتری تولید کنند. وقتی این چربی با سلول‌های مرده‌ی پوست ترکیب می‌شود، باعث مسدود شدن منافذ پوست خواهد شد که می‌تواند نهایتا التهاب و آکنه را به دنبال داشته باشد.
تغییرات تغذیه‌ای
بسیاری از زنان باردار، افزایش بسیار زیاد اشتها دارند. این گرسنگی‌ها و اشتهای شدید مخصوصا در ساعت‌ها نامتعارف می‌تواند باعث شود نزدیک‌ترین و ساده‌ترین اسنکی را که می‌توانید پیدا کنید نوش جان کنید. این کار، اتفاق خوبی برای پوست شما نیست. هله هوله، شیرینی‌ها و غذاهایی که شاخص گلیسمی بالایی دارند می‌توانند تاثیر منفی بر بدن‌تان داشته باشند. این خوراکی‌ها می‌توانند تعادل هورمون‌ها را بهم بزنند و منجر به تولید چربی بیشتری در پوست شوند.
زمینه‌ی ژنتیکی
خانم‌هایی که سابقه‌ی جوش و آکنه را از قبل دارند، بیشتر در معرض آکنه‌های دوران بارداری هستند. اگر از نظر ژنتیکی مستعد جوش زدن باشید، پس برای پیشگیری از آنها کار زیادی نمی‌توانید انجام دهید.
آکنه‌ی بارداری را چگونه درمان کنید؟
صورت خود را بشویید
بهترین راه پیشگیری از آکنه، مراقبت از پوست است. دقت داشته باشید که هیچ آلودگی یا آرایشی روی پوست‌تان باقی نماند و سلول‌های مرده‌ی پوست، منافذ آن را مسدود نکنند. روزی دو بار صورت خود را به آرامی بشویید. بهترین روش شستشو، استفاده از پاک کننده‌های ملایم صورت است. حتما صورت خود را کاملا تمیز کنید، مخصوصا قسمت‌های نزدیک به رویش مو و فک و دهان، چون این قسمت‌ها بیشتر مستعد جوش زدن هستند. موهای‌تان را هم باید به طور مرتب بشویید. ضمنا روبالشتی و حوله‌های‌تان را نیز همیشه تمیز و نرم نگه دارید.
پوست‌تان را نسابید
پوست‌تان را نسابید چون این کار باعث از دست رفتن رطوبت طبیعی پوست می‌شود. در دوران بارداری، پوست شما بسیار حساس است، بنابراین باید با مهربانی و ظرافت با آن رفتار کنید. فشردن و چلاندن جوش و منافذ پوست نیز توصیه نمی‌شود چون فقط جای زخم به جا خواهد گذاشت.
پوست‌تان را مرطوب نگه دارید
برای آبرسانی به پوست، از مرطوب کننده‌های بدون چربی استفاده کنید تا نگرانی بابت مسدود شدن منافذ پوست‌تان نداشته باشید. حفظ رطوبت پوست بسیار اهمیت دارد چون پوست خشک، خیلی بیشتر مستعد بروز آکنه است.
از پوست‌تان در برابر آفتاب به خوبی مراقبت کنید
داروهای رایج درمان آکنه می‌توانند پوست را در برابر آفتاب آسیب پذیرتر کنند. زیاد قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست و پیری زودرس پوست را افزایش بدهد. اگر می‌دانید که قرار است ساعت‌های طولانی بیرون از خانه باشید، پوست خود را با ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر به خوبی بپوشانید.
غذاهای حاوی ویتامین A بیشتر بخورید
شیر، تخم مرغ، ماهی و هویج بیشتر مصرف کنید، اما مواظب باشید در مصرف ویتامین A زیاده روی نکنید. کارشناسان توصیه می‌کنند از مصرف مکمل‌های ویتامین A اجتناب کنید زیرا مشکلاتی برای جنین ایجاد می‌کنند. پس باید سعی کنید از راههای طبیعی، یعنی تغذیه، ویتامین A دریافت کنید.
روغن نارگیل را امتحان کنید
یکی از درمان‌های خانگی برای آکنه، روغن نارگیل است. روغن نارگیل سرشار از اسیدهای چرب متوسط زنجیره است که در مبارزه با دلایل پنهان آکنه، عالی عمل می‌کنند. ضمنا، روغن نارگیل حاوی اسید لاریک و اسید کاپریلیک است که هر دو عامل ضد قارچ و آنتی باکتریال هستند.
درمان‌های آکنه که مناسب شما نیستند
یکی از داروهایی که انقلابی در درمان آکنه و جوش به پا کرده است، ایزوترتینوین (Isotretinoin) است. اما به این دلیل که عوارض خطرناکی برای جنین دارد، برای زنان باردار اصلا مناسب نیست. درمان‌های دیگری نیز برای جوش و آکنه وجود دارند که مناسب دوران بارداری نیستند:
هورمون درمانی، شامل استروژن، فلوتامین و اسپیرونولاکتون.
رتینوئیدهای موضعی، مانند کرم آداپالن، ترتینون و تازاروتن. بر اساس مطالعات تحقیقاتی، مقدار رتینوئید جذب شده از این داروها کم است اما بازهم این نگرانی وجود دارد که ریسک نقص مادرزادی را بالا ببرد.
تتراسایکلین‌های خوراکی، مانند مینوسایکلین، داکسی سایکلین و تتراسایکلین. مصرف این داروها می‌تواند رشد استخوان را مهار کرده و دندان‌ها را برای همیشه بدرنگ کند.
حرف آخر
دچار آکنه شدن در دوران بارداری غیرعادی نیست. خوشبختانه راههای خوبی برای درمان جوش و آکنه در خانم‌های باردار وجود دارد. با حفظ تمیزی و رطوبت پوست، افزایش مصرف ویتامین A، و استفاده از محصولات مراقبت از پوست که حاوی روغن نارگیل هستند می‌توانید احتمال بروز جوش و آکنه را به حداقل برسانید.
تحلیل لثه یکی از مشکلاتی است که خیلی ها را درگیر می کند و البته خیلی ها هم هستند که از این بیماری می ترسند و حتی پیش از آن که اتفاق بیفتد، نگرانش می شوند. برای همین ممکن است بیشتر از قبل مسواک بزنند و از نخ دندان و دهانشویه استفاده کنند، در حالی که مسواک بیش از حد یا استفاده نادرست از نخ دندان نه تنها به بهبود شرایط کمکی نمی کند که حتی می تواند وضعیت را بدتر کند.
انتشار بیماری در دهان و رسیدن آن به استخوان سبب ایجاد تحلیل در لثه و استخوان می شود.
اولین و شایع ترین علت ایجاد تحلیل لثه، بیماری های عفونی اطراف آن است؛ یعنی وقتی بیماری منتشر می شود و به ساختار استخوانی می رسد شروع به تحلیل لثه می کند.
اگر تحلیل لثه، بافت نرم لثه را در بر گیرد، تنها همان قسمت را تحت تأثیر قرار می دهد و به سرعت برگشت پذیر است؛ ولی اگر عفونت به استخوان لثه برسد و باعث تحلیل استخوان شود، همراه آن لثه نیز تحلیل می رود.
بسیاری از تحلیل های لثه قابل دیدن نیست، یعنی در عمق لثه اتفاق می افتد و بیمار، آن را نمی بیند. در مقابل تحلیل هایی وجود دارد که لثه و استخوان نیز باهم به یک اندازه تحلیل می روند که در این صورت بیمار متوجه شده و نسبت به درمان آن اقدام می کند.
تحلیل لثه در عده ای دیگر از افراد به دلیل استفاده بیش از 3 مرتبه در روز از مسواک به وجود می آید، یعنی شرایط بهداشت دهان و دندان مناسب است ولی به دلیل مسواک زدن بیش از حد یا نادرست بیماری تحلیل لثه به وجود آمده است. به افرادی که با وسواس روزانه 4 یا 5 مرتبه مسواک می زنند، اضافه کرد:با این وضعیت افراد گمان می کنند به بهداشت دهان و دندان خود کمک می کنند، غافل از آنکه به لثه خود آسیب فراوانی می زنند.
در افرادی که به طور مثال تنها لثه زیر دندان نیش آنها تحلیل می رود علت آن به دلیل بیرون زدگی دندان نیش هنگام مسواک زدن است. در درمان لثه تحلیل رفته پیوند لثه نیز کاربرد مناسبی دارد و آن را بهبود می بخشد. همچنین افرادی که در تمام سطح لثه خود دچار تحلیل شده اند پیوند لثه سخت تر انجام می شود.
با گذشت زمان هر عضوی که در بدن وجود دارد، فرسوده تر می شود. طبیعتاً نیز لثه نیز دستخوش افزایش سن شده و تحلیل می رود.درمان تحلیل لثه؛ قدم به قدم
اولین قدم برای توقف یا کنترل پیشرفت تحلیل لثه، درمان هر گونه التهاب بافت لثه است که این کار با برداشتن جرم و پلاک میکروبی از روی سطح ریشه دندان توسط عمل جرم گیری صورت می گیرد.
گام بعدی این است که در بیماران دچار تحلیل لثه باید عادات غلط بهداشت دهان تصحیح شود. به عنوان مثال به جای مسواک زدن محکم با یک مسواک سفت و خشن و به روش افقی ، مسواک زدن عمودی با یک مسواک فوق العاده نرم و با فشار دست مناسب توصیه می شود.
باید توجه داشت که حین مسواک زدن، هم لثه و هم دندان ماساژ ملایم داشته باشند. در ضمن بهتر است که خمیردندان مصرفی نرم و تا حدامکان فاقد ذرات ساینده باشد (خمیردندان ضدجرم نباشد).
در ارتباط با دندان هایی که خارج بودنشان در قوس فک، زمینه ساز تحلیل لثه شده می توان از درمان های ارتودنسی برای ردیف کردن دندان در قوس فک استفاده کرد و با این کار انتظار برطرف شدن خوبه خودی تحلیل را حتی بدون نیاز به جراحی پیوند داشت.